ماشین مشتی مندلی
یهو یادم اومد بچگی
شعرهای ساده و دستپاچگی
ماشین مشتی مندلی
ماشین مشتی مندلی
نه بوق داره نه صندلی
ولی افسوس که دیگه
بقیش یادم نمیاد
میسازم واسه خودم یه شعر بچه گونه دیگه
مینویسم واسه خود مشتی مندلی
که اون موقع ها ماشینش نداشت بوق و صندلی
مشتی مندلی حالا
تنها و افسرده شده
مشتی مندلی حالا
حیروون و درمونده شده
خیلی وقتا زیرلب با خودش حرف میزنه
شاید اون موقعا تو ماشینم هیچی نبود
ولی صفا که بود
معرفت که بود
شاد کردن دل بچه ها که بود
اما حالا چی
بچه ها نون ندارن
آب ندارن
خوبی رو از کی یاد بگیرن؟
کی یاد بده معرفت؟
کی یاد بده...
ماشین مشتی مندلی هرچی نداره درد فراوون که داره
غصه و گلایه فراوون که داره
ولی...
با تموم نداریهاش
یه روز مشتی مندلی باید سوار ماشینش بشه
ماشین مشتی مدلی با تموم خرابیهاش
یه روز باید امیدرسون باشه
یا تموم خرابیهاش باید آرومم کننده جون باشه
مشتی مندلی یه روز برو
توی راه فریاد بزن دردهات
توی راه اشک بریز دردهات
برو تو مسیر خدا
خدا میخره دردهات
خدا میخره دردهات...
