شرح حال
من میگم هرکی هرجایی هرچیزی واسه نوشتن اومد تو ذهنش
اب دستش بدو بیاد بنویسه
اصن مهلت نده
الان ما چندروز میخواستیم متنی بلند بالا بنویسیم
چی شد؟
هرموقع شبانه روز و هر کاری که هست باید میزاشتم همون موقع مینوشتم دیگه
والااا
خلاصه که آمده ام که روال زندگی ام را خیلی ساده شرح دهم
نمیدونم خوبه بنویسم یا نه..یعنی نمیدونم چرا گفتن از گذشته که برنامه هاتون واسه کسی نگین اما خب از اونجایی که یکی از صفتهای من بیان راحت بوده می نویسم
خب ببینین الان برنامه اصلی من برگشت به مشهده در صورت پیدا کردن کاری مناسب
در این راستا من دارم در سه شاخه اصلی فعالیت می کنم
شاخه اول که خب پیگیری درخواست نیروهای مختلف واسه کار از طریق اس ام اسهایی که واسم میاد که البته کم می باشد و باید روزنامه هارو هم مرتب پیگیری کنم از جمله روزنامه خراسان
شاخه دوم رفتن به کلاسهای فنی حرفه ای و فراگرفتن شبکه های کامپیوتری که خب کلاس ابتداییش دارم میرم یعنی تکنسین شبکه که تازمانی که بندر باشم سعی می کنم حداقل سه دوره برم و حداقل نیمه حرفه ای بشم توش و توانایی عملیم ببرم بالا و راحت تر کار گیر بیارم که البته نیازه وقت بیشتری تو خونه واسش بزارم و بیشتر پیگیرش باشم
شاخه سوم هم فراگرفتن تئوری منابع تغذیه سویچینگ ،که خب تا حدی عملی دستم راه افتاده ولی باید کتابش که دارمش رو هم بخونم که تا الان بازش هم نکردم که خیلی بده و باید و باید و باید کتابش بخونم اگه بخوام تو این زمینه هم دستی بر آتش داشته باشم و حرفی برای گفتن
شاخه چهارم که الان تازه به فکرم رسید هم خب خود رشتمه که واقعا تا حدی از به روز بودن دور شدم و خیلی چیزهاش فراموش کردم و ضمن مطالعه برای یاد آوری تعمیرات سخت افزار هم فرابگیرم که البته با توجه به فراگیری کامل سویچینگ فکر می کنم این بخش هم پوشش پیدا کنه تاحدی و در کل بتونم رشته خودم که مدرکش دارم رو که به خاطر شرایط موجود کاری ازش دور شدم هم بازآوری کنم
من حیث المجموع این چهار شاخه به صورت منطقی و چشم اندازی پیش رو میتونه شرایط کاری من و البته اقتصادی من سازماندهی کنه
اما مهمترین بحث که ربطی به مادیات نداره و صرفا روحی میباشد
به دو بخش تبدیل می شه
یک روابط ونوع مکان و چگونگی زندگی
و دو هنر
که اصلا ستونهای استوار زندگی بر دوش این دوتاست
روابط خب به نزدیکی خانواده،خویشاوندان و دوستان نزدیک مورد علاقه
نوع مکان به جو اب و هوایی و شرایط مکانی
چگونگی زندگی هم که به امکانات شهری و فرهنگ مردم و سطح پیشرفت شهری
و هنر هم که به فعالیتهای هنری و توانایی اجرا کردن علایق هنری یا راهی برای ارضای آن
حالا من خیلی مختصر گفتم و هرکدوم از اینها واقعا دنیایی از حرف هست در این دل که ایشالا به مرور می زنم
اما نکته مهم اهداف من و چشم اندازی که در نظر دارم برای برگشت به مشهد
یکجورایی پشیمون نیستم از این که اومدم بندر
من تونستم یک شخصیت کاری پیدا کنم و خیلی چیزها یاد بگیرم
اما خب حالا زمان پیشرفت
موندن من در ارتش پیشرفتی رو به دنبال نداره
حتی اگرچه به درستی بندر شهر پول باشه
اما خب به همون چشم انداز بالایی من به شهری بزرگتر چون مشهد احتیاج دارم
و خب خیلی دوس دارم یک سال آینده با پیگیری برنامه ها خودم در مشهد بببینم
و مسیرم تداوم ببخشم در مشهد
خیلی کنجکاوم بدونم میتونم برم یا نه
چون حتی مامان که خیلی دوس داره کنارش باشم هم یکجورایی نشدنی به این قضیه نگاه می کنه
چه برسه بقیه
چون همه پیمان یک آدم محتاط و با حساب کتاب می شناسن که خیلی اهل ریسک و بی گدار به آب زدن نیست
خودمم جدا از این که هم من و هم خدا بر این باوریم که میشه
واسم جالب که بدونم تهش چی میشه
پس میشینیم و از این یک سال لذت می بریم
راستی در همون زمینه های هنری و در راستاش
نماشنامه دومم با طرحی از رامین شروع کردم
توکل به خدا
حرفها خیلی زیاده اما گاماس گاماس
پس فعلا میگ میگ
