شاهراه
بهش گفتم شام‌امشب مهمون تو
با خنده بهم گفت تو چه سودی واسم داری شام‌مهمونت کنم
شوخی‌کرد ولی من‌جدی گرفتم
تا مدتها حتی ازش ناراحت بودم
ولی هرچی‌گذشت بیشتر این‌جمله برام‌معنی پیدا کرد
اون‌دوست خوبم باقی موند
اما این‌جملش خیلی بیشتر از‌یک دوستی کمکم‌کرد‌تو زندگیم
جوری‌که هرجا دلم‌از‌کسی‌میگیره
از خودم میپرسم
من چه سودی‌براش دارم
و اوکی‌میشم
میدونین شاید درظاهر خیلی جمله بی احساسی به نظر‌بیاد
اما خیلی تو ساختار زندگیتون‌میتونه به کارتون‌بیاد
من چه سودی براش دارم؟
این‌یک‌جمله خودساز میتونه باشه
اونقدر باید خودتون قوی کنین
که همه بهتون‌نیاز داشته باشن
تلخه
یکجورایی پیش خرید محبت به نظر‌میاد حتی
اما
حتی در رابطه با خانواده هم که هیچوقت نباید به این‌جمله فکرکنین هم
این‌تفکر‌به کار‌میاد
با این تفکر‌میشه یک شاهراه بود تو زندگی
که مسیر همه به شما میخوره
تبدیل میشین به ابزار؟
آره
اما اگه بخوایم‌اینجوری نگاه کنیم
مادر خانواده که باعث ارامش خانواده میشه
هم یکجور ابزار برای ارامش ما
پس‌میشه اینقدر تلخ و سرد نگاهش کرد
میشه هم قشنگ‌تر‌نگاهش کرد
شما‌میشین‌یک ایستگاه ارامش
یک شاهراه مادی و معنوی
که واسه خیلیا سود هستین
سواستفاده؟
اره اما به نفعشون‌نیس
واسه یکبار یا دوبار اره
ولی به نظرتون کسایی که به صورت ثابت از یک شاهراه سود میبرن
اجازه میدن شاهراه ضربه ببینه؟
قبول دارم
شاید یکم تفکر‌گادفادری هم‌باشه
اماوقتی شما ازلحاظ مادی و معنوی قوی میشین
چیز دیگه ای اهمیت داره؟
اونقدر باید خودتون قوی کنین
که همه بهتون‌نیاز داشته باشن
تلخه :
سلام پیمان جان! با همین یه جمله شروع کنم. فکر میکنم غلطه. اینطوری انگار که داری تمام تلاشت رو میکنی اونی باشی که دیگران میخوان. در حالیکه یه دوست زمانی با تو ارتباط برقرار میکنه که همونی باشی که در شروع رابطتون دیده. و اگر غیر از این باشه اون دوست در اشتباهه و زیاده خواه. به نظرم همونی که هستی درسته. و همونقدر که داشته های تو هستند، باید انتظار طرف مقابلت رو مهیا کنه.
اینکه بخوای اونقدر قوی باشی که همه به تو نیاز داشته باشن، کار سخت و شاید هم خطرناکی باشه. چون دیگران هرگز سیرمونی ندارن و همیشه بیشتر از اونی که هستی انتظار دارن.