این که بلاخره برمیگردم‌به کنار
این‌که میدونم دوباره ابنجا هم‌مینویسم به کنار
ولی الان بحثی که هست حس الانمه
یک حس قاطی شده با حسادت و خوشحالی و تفکر
برای منی که دوس دارم همه چیز داشته باشم و در بند هیچ‌چیز نباشم
بعضی یاد آوری ها شاید یک شکنجه باشه
برای منی که مسیرم اینجوری انتخاب کردم
اگه بخوام اپدیت ترین تعریف از حس الانم و درواقع تعریف خودم رو بگم
باید دعوتتون به تماشای فیلم مادر آخرین ساخته استاد کبیر آرونوفسکی بزرگ
با بازی بی بدیل اقا خاویر باردوم
دقیقا همونقدر غیر جذاب،دقیقا همینقدر گنگ،دقیقا همینقدر تپنده
بعد از سی سال سن باید بگم
این‌مزخرف که یکی بگه پیمان تغییر‌کرده
شاید گه
ولی خب پیمان همیشه همین‌گهی بوده که هست
و خب به نظرم‌باید همین باشه
رنگ عوض کردن و ...
جالب نیست
باید پای انتخابهای رسمیمون وایستیم
آها اینجا همون حس زبونه میکشه
همون‌حس حسادت خو شحالی و تفکر
تا وقتی همه چی غیر رسمی هیچ‌چیز اهمیت نداره
ولی وقتی رسمی شد‌چرا
و مشکل اینجاست که قاطی شده
و داره میشه
و اصرارها رسمیت هارو شکونده
میدونین دوس داشتم شفاف تر حرف بزنم
ولی نمیتونم‌تمرکز کنم
ببخشید
