شوخی با خدا (1)
بیکار بود خدا انگار
حوصله اش سرفته بود بدون انکار
که جبرئیل را صدا زد بی گدار
و جبرئیل با چشمانی خواب آلود گفت جان پرودگار؟؟!!
فکری خطور کرده است مرا
که حوصله ام را صیقل می دهد حتی
و جبرئیل نیز گفت نوکرم و فرمانبردار
ببین جبرئیل راه می اندازیم کار خانه ای
که انسان هست محصولش آن هم در حد تیم ملی
یک نوعش مرد با دماغی گنده و گردالو
نوع دیگرش زن ای بسا در حد هلو
استعداد و معرفتی منحصرالفرد می دهم به تک تک شان آن هم از نوع خفن
آره اصن تو بگو در حد بمب افکن
و مسیر زندگیشان هست همین
پیداکردن نسبی استعداد و معرفت در مسیر
و برای خالی نبودن هیجان این مرتیکه شیطان را می گذاریم برایشان در کمین
می خریم از این الی ای دی های چندین و چند اینچ
میگذاریم یک کاناپه و لم می دهیم روش خیلی شیک
آخ راستی یادم نبود در اثر تحریم ها پول نداریم در بساط هیچ
بیخیال همان تلویزیون سیاه و سفید مارا بس
ولی جان جبرئیل چقدر بخندیم به این بندگان بس ساده لوح
بندگانی که فراموش خواهند کرد مرا خیلی هم تابلو
که چه خوش خواهد گفت روزی بنده ای معلوام الحال و پیمان نام
((عجیب است کار این مردمان بی بندوبار
که جدی گرفته اند کار این دنیارا با حال و وار
نمی گویند که جهانی دیگر باقی خفته است بدون انکار
که گویی قاعده بازی را فراموش کرده اند انگار))
بگذریم پروردگار و در طنزمان حس خرابی مکن
چندخطی دیگر بیشتر نمانده لطفا ناهنجاری درست مکن
آری بگذریم جبرئیل و از فردا دست به کار شویم
طرح هایمان را عملی کنیم 
که یک دفعه ای دیدی خودمان نیز رستگار شدیم
خلاصه اینجوری گویمت که نسخه های اولشان هست بدون لباس و آزمایشی
پس نامرد دید نزنی که جلوی فرشته های دیگر ضایع شی
و فردا شد با بریدن ربان افتتاح
آغاز گشت کار ساخت بنده های خدا
همه چی خیلی خوب و عالی
شروع گشت منتها تنها تا اشتباه قابیل...
این داستان ادامه دارد......
